Yaşlılar Toplumun Bilgeleridirler

Değerli okurlarım, Merhaba. Yeni bir yazımla sizlerle birlikteyim. Bu haftadaki köşe yazımı saygı, Sevgi hakeden el öpülesi yaşlıların geçmişten günümüze kadar toplumdaki rollerine, Statülerine ve değerlerine değineceğim. 

*****
Toplayıcıkla geçinen ilkel toplumlarda, yaşlılar kendi kendilerine bakabildikleri kadar yaşayabiliyorlardı. Avcılıkla geçinen topluluklar ise sık sık mekân değiştirmek zorundadır ve yaşlı bireylerde bu hareketliliği  aksatmadığı sürece grubun içinde kalırlardı aksi taktirde tempoya ayak uyduramazsa, gruptan çıkarılıp ölüme terk edilirdi. Japonya'da ilkel bir topluluk olan ainu'larda yaşlı kadınlar değersiz yaratılışlar olarak görülürdü. Eski moların ilkel kesimlerinde ulaşım sisteminde, bir yerden diğerine gitmek için köpek kazıklarından yararlanmaktaydılar. Gruba katkısı sınırlı olan yaşlı kadınlar. Grubun hareketine ayak uyduramıyınca yanına bir miktar yiyecek bırakılarak  yolda terk edilirdi. Yerleşik hayata geçişle birlikte böylece tarımsal düzen başlamıştır. İşte bu tür toplumlarda yaşlılığın statüsünün arttığını görmekteyiz. Yaşlıya ilginin artışı onun yaşam deneyimin fazla oluşu nedeniyle, genç kuşaklara rehberlik etmesi gözükmektedir. 

*****
 Yerleşik hayatla yaşlıya önem verilmesi duygusal bağlanma değil, maddi bağlamadır. Endüstri devrimi kentleşme bir sonraki aşaması teknolojik hakimiyet ve yapay zekaya geçişin ayak izlerini görmekteyiz. Endüstri ve kentleşmenin getirmiş olduğu yaşam tarzı geniş aile kavramını sorun alarak görmüştür. Haliyle yaşlılarda sorunun baş aktörü olmuştur. Çeşitli alternatifler üreterek yaşlı bakım evleri açılmıştır. Yaşlıların bakım evlerine bakış açılarıda irdelenmesi ve araştırılması gereken bir konudur araştırmaların neticesinde yaşlı bakım evleri, kurum bakım evleri yaşlılar tarafından fazla benimsenmemekte genellikle zorunluluğa dayalı bir kalış söz konusu olduğundan kendilerini yalnız ve terk edilmiş hissetmektedirler.
****
Hayatı o kadar hızlı yaşıyoruz ki ruhlarımız bizleri arkamızdan takip ederek izler bireysel toplumsal olarak bunu unutmamalıyız ki anne ve babayla ilgilenme ailenin sorumluluğundadır. Nasıl ki bizler çocukken anne, baba özlemi çekiyorsak onlarda yaşlandığında evlat özlemi çekmektedirler. Yaşlılığın başkaları gibi bizimde başımıza geleceğinden emin olabiliriz. Sevilen bir yaşlı, çiçek açmış kır gibidir. İnsan gençliğinde öğrenir yaşlılığında anlar işte tecrübe ve bilgelik budur.